Mist
De zon komt op.
Maar de wereld blijft grijs.
Vandaag is grijs zoals ik me voel.
Met de hond loop ik door een wereld zonder zicht.
Ik verdwijn in de mist samen met mijn gevoel.
Verdwaald in de wolken.
Wel wetende dat de zon is opgekomen maar ik kan haar stralen niet voelen.
De eenzaamheid als een deken om me heen.
Net als de stralen kan ik vandaag niet aarden.
De tijd drukt me als lood naar de grond.
De warmte die ik zo zoek zit vandaag verstopt in de mist.
En net als de wolken die ik niet weg kan wensen is mijn hart niet hier.
Voor even heb ik het aan jou gegeven.
De tijd heeft mij allang geleerd hoe gevaarlijk dit kan zijn maar toch heb ik het vol vertrouwen mee gegeven.
Nu is het wachten tot de mist optrekt.
De stralen van de zon mijn gezicht weer opwarmen.
Want ik mis je zo.
Voor even heb ik je mijn zon laten zijn.
Lopend door de mist kan ik enkel wachten tot je de weg naar mij terug vindt.
De zon zal weer opkomen en mijn hart terugkeren.
Maar voor nu is er enkel grijze mist.
Dag mooi meisje!
Vandaag wordt het hier wisselend bewolkt, motregen en regen, 9 C. maar er is ook warme Chocomel en een kast vol spelletjes voor als de kerstvakantie toch te lang duurt (en genoeg dichtbundels om je niet te vervelen)!
Met taal kun je veel,. Mijn laatste schip (een Schokker) had ik “Het Hart” genoemd. Naar een gedicht van Achterberg.
Aan het roer dien avond stond het hart
en scheepte maan en bossen bij zich in
en zeilend over spiegeling
van al wat het geleden had
voer het met wind en schemering
om boeg en tuig voorbij de laatste stad.
Mooi toch? Voer ik alleen over IJsselmeer en Waddenzee. Soms s’nachts voor anker. Maar ook een paar keer bijna dood geweest. Dat krijg je dan, dat wel. Vannacht gedroomd dat ik op de Gerardus (was ook van mij, een binnenvaartschip van 27, 54m.) op de Amstel voer, maar de motor viel uit en wilde niet starten. Ik in de zenuwen maar het gezelschap aan boord vermaakte zich prima. Meegenomen door stroom en wind. Dan maar het anker laten vallen? Geeft ook schade maar je moet wel wat. Hoe het afliep kreeg ik er niet bij in die droom. Nog maar een bak koffie en de dag beginnen. Voortuin beetje geruimd, lekker hakselen! En over het strand fietsen bij laag water. Doei!
lezenswaard: decorrespondent.nl “Met kleine kinderen duurt een dag eindeloos, maar een jaar vlieg voorbij”. (Over tijd, leven, werken, ervaren en ouderschap)
Over alleen wandelen in het bos, de hond uitlaten in het donker, etc.. En leuk om naar te kijken.
(De fauteuils aan het eind: model Barcelona van Mies van der Rohe).
decorrespondent.nl Het correspondent college over mijn (Rutger Bregman) boek De meeste mensen deugen.