NEE

Nee zeggen tegen een ander is ja zeggen tegen jezelf.
Deze zin neem ik vandaag mee.

Nee zeggen is bij mij eerst over de blokkade heen stappen die ik op mijn borst voel aanzwellen als een tsunami.
Zelfs in een rollenspel met alleen maar liefdevolle dames om mij heen
ben ik in mijn hoofd al 10 redenen verder om toch ja te zeggen.
Maar er komt een nee uit mijn mond.

Overwinning.

Me veilig genoeg voelen om nee te zeggen.
“Ik denk er even over na” steeds meer als antwoord te gaan geven.
Om eerst te voelen en te denken wat ik wil.
Steeds bewuster sta ik in de wereld.
Kan ik de valkuilen die ik soms zelf graaf ineens herkennen voor ik de schep op pak.

Acceptatie hebben dat de situatie in mijn leven gewoon even zo is.
Dat het geen zwakte is dat mij hier heeft gebracht.
Maar juist het te lang sterk zijn.
En dat het dal waar ik verlamd in lag ondertussen ver achter mij ligt.
De top van de berg kan ik nog niet zien maar bewust genieten van het uitzicht op de weg omhoog lukt steeds beter.
Waar dit pad heen gaat weet ik nog niet.
Maar dat ik niet verdwaal en op de goede weg ben weet ik zeker!