Het Advies

Laat het los.
Doe je wel rustig aan?
Neem eerst wat tijd voor jezelf.
Misschien moet je eerst even alleen zijn.
Waarom ben je dan niet eerder weg gegaan?
Als je nu wat eerder naar bed gaat.
Beweeg genoeg.
Eet gezond.
Luister naar je gevoel.

En zo zijn er nog veel meer advies kreten.
Allemaal goed bedoeld.
En op veel momenten ook helemaal niet slecht om mee te nemen in je leven.

Maar wat als de wankele stapel in je leven alleen maar hoger wordt.
En het gewoon niet mee mag zitten.
Als je op tijd naar bed gaat.
Maar gewoon niet kan slapen.
Of je lijf zo moe is dat opstaan al teveel is.
Je ineens verliefd bent.
Ook al was je net gelukkig alleen.
En als je dan een dag voor jezelf neemt hoe doe je dit zonder schuldgevoel naar bijvoorbeeld je werkende partner.
Want je doet het voor jezelf.

Advies is soms zelfs zo ondoordacht dat je de ander en meer pijn mee doet.
De vraag waarom iemand dan niet eerder uit een ongezonde relatie is gestapt kan heel pijnlijk zijn.
Ook al bedoel je niets kwaad met de vraag.
Want je weet niet wat er schuil zit achter de glimlach naar de buitenwereld.
Wat er bij andere zich afspeelt binnen de muren.
Of in iemand zijn hoofd.

Hoe giftig een relatie ook is.
Hoeveel energie een vriendschap kost.
Of je niet nummer 1 maar nummer 2 bent in zijn leven.
Als je hier in zit is de stap eruit de grootste die je in je leven gaat zetten.
De stap voor jezelf.
En deze stap is degene die alle stapels om doet vallen.
Als een feniks die ontbrand.
Je zal uit de as herrijzen.
Je kracht weer vinden.

Advies is beter een luisterend oor.
Een aanmoediging.
Een schouder om te leunen.
Het aanbod om een klein stapje samen te doen.
Zodat de feniks die herboren word de kracht vind een nieuwe weg te kiezen.