(On) beantwoorde liefde

Liefde.
In deze wereld waarin we op het internet alles kunnen uitzoeken,
verklaren en via YouTube zelf alles kunnen leren is er nog 1 ding waar ik,
en zoveel om mij heen hun hoofd over breken.
Liefde.
Natuurlijk snap ik het stukje biologie.
Je vind iemand aantrekkelijk, en iets met die drang tot voortplanten.
Dit is de simpele uitleg.
Aantrekkelijke mensen zijn makkelijk te vinden.
Dit kan op tv, op een foto, op Tinder, als je op het terras zit met vriendinnen en de langslopende mensen aan het scannen bent.
Dit is puur op het zicht.
Je ziet enkel de buitenkant.
En soms een beetje van de energie die deze persoon mee draagt.
Hierin hebben we allemaal onze eigen en zoveel voorkeuren.
En gelukkig maar.
Zo is er voor elk potje een deksel, op papier dan.
Maar nu komen er feromonen bij.
Dan spelen de voorkeuren ineens een veel kleinere rol.
Ineens kan je niet meer verklaren waarom je iemand leuk vind.
Het voelt goed, het trekt je als een magneet naar die persoon toe.
En dan zijn er nog die zeldzame in de wereld.
Waarbij alles goed is.
De magneten naar elkaar toe trekken.
De feromonen, de aantrekkingskracht, de plek op aarde, het lef elkaar te vertellen over de gevoelens.
Niemand die uit kan leggen hoe dit precies werkt.
En waarom het zo kan zijn dat deze feromonen soms eenrichtingsverkeer zijn.
Eindigen in buikpijn, hartzeer en slapeloze nachten.
Waarom de logische match gewoon geen feromonen bevat en in vriendschap eindigt.
Of dat alles er juist wel is.
Zo onverwacht dat je het alle twee nooit hebt zien aankomen.
Als een haarscheur in de tijdlijn staan we in de verkeerde hoofdstukken in ons verhaal.
En is er wederom geen uitleg hoe je dan moet omgaan met de feromonen, de aantrekkingskracht.
Geen tutorial op YouTube:
Hoe om te gaan met beantwoorde liefde die niet kan.